Patricia Nauta
Patricia Nauta is portretfotograaf. In 1991 studeerde ze af als beeldend kunstenaar aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Na haar studie aan de kunstacademie werkte ze als beeldend kunstenaar in Amsterdam. In 1996 startte ze grafisch ontwerpbureau Neno dat zich richtte op de vormgeving van boeken. In 2013 studeerde ze af als fotograaf aan de Fotoacademie in Amsterdam.
Patricia werkt veelal autonoom aan langlopende documentaire projecten waardoor ze dicht bij haar onderwerp kan komen. Zo volgde ze de afgelopen jaren de schrijver Maarten Biesheuvel, waarmee ze in 2020 met een serie foto’s de tweede prijs in de categorie Kunst en Cultuur van de Zilveren Camera won. Eerder won ze een derde prijs met een foto over Syrische vluchtelingen, die ze ook langdurig bezocht.
Patricia werkt ook in opdracht als portretfotograaf en maakt fotoreportages van gebeurtenissen.
Exposities, prijzen, nominaties
Genomineerd voor de FamiliekamerKunstprijs 2020
Samen met fotograaf Yael Laroes en de kunstenaars Emma van Noord, Eelco Brand en Jorn van Leeuwen
De FamiliekamerKunstprijs wordt sinds 2013 jaarlijks door De Familiekamer Advocaten & Mediators uitgereikt aan een kunstenaar die ertoe doet en een extra steuntje in de rug kan gebruiken.
Het idee is geboren vanuit een persoonlijke interesse in kunst en cultuur met daarbij de gedachte dat de wereld van de kunsten het bedrijfsleven kan versterken en andersom. De nominatie houdt in dat de genomineerden hun werk exposeren op het kantoor in Zoeterwoude. Tijdens de opening van de expositie wijst de vakjury één van de genomineerden als de ‘winnaar’ van de FamiliekamerKunstprijs aan. Daar hangt een bedrag aan vast van € 1500,-
De jury bestaat uit: Nicole Roepers, conservator actuele kunst museum De Lakenhal, Conny van Driel, hoofd Subsidies, documentatie en ateliers Stroom Den Haag en Collin Huizing, curator. De curator van onze tentoonstelling is Maurice Braspenning,
Tweede prijs Canon Zilveren Camera - 2019
‘Hoe moet het nu met Maarten?’
Eind 2018 overleed Eva Biesheuvel-Gütlich, de echtgenote van P.C. Hooftprijswinnaar J.M.A. (Maarten) Biesheuvel. Zij was de muze en de onmisbare steun voor Maarten, die al sinds hun studententijd lijdt aan manische depressiviteit.
Toen Eva stierf was iedereen ongerust over Maarten. Eva regelde altijd alles. Hoe moet het nu met Maarten, vroeg iedereen zich bezorgd af. Eva’s necrologie in de pers gaf als antwoord: ‘Zonder Eva wordt Maarten een dakloze in een kartonnen doos.’
Met thuiszorg en hulp van veel vrienden komt hij de dag door. De terugval die iedereen verwachtte bleef uit, maar als je Maarten vraagt hoe het gaat zegt hij meestal ‘slecht, niet goed’. Hij ligt veel in bed. Lichamelijk is hij zwak, een wandelingetje zit er niet in. Soms lukt het om hem mee te nemen voor een boottochtje. Hij geniet nog het meest van sigaren en bezoek. Aan vriendschap heeft het Maarten Biesheuvel nooit ontbroken, als beroemd schrijver met een groot hart en een warme echtgenote in een knus groen huisje. Daar leeft hij tussen herinneringen en dromen waaruit alleen zijn vrienden hem komen wekken.
ARS prijs - 2018
Wendy is acteur bij theatergroep Domino
Theatergroep Domino bestaat uit 19 acteurs en actrices
met een beperking, en twee regisseurs/begeleiders. De groep traint drie dagen in de week en treedt regelmatig op. Domino maakt gemiddeld één grote productie per jaar, soms twee.
De voorstellingen steunen op een combinatie van humor en drama.
Voor mijn inzending van de portretten van Wendy en Jason ontving ik de ARS prijs.
Derde prijs Canon Zilveren Camera - 2016
In oktober 2015 kwam een grote groep vluchtelingen naar Leiden. Ze verbleven in de noodopvang aan de
Wassenaarseweg. De kinderen die daar verbleven heb ik gefotografeerd. Op 24 mei 2016 werd het pand
plotseling ontruimd. Deze foto maakte ik op het moment dat de bewoners met de bus werden afgevoerd
naar Petten.
Stadsfotograaf Leiden 2017-2018
Van september 2017 tot september 2018 was ik Stadsfotograaf van Leiden. Mijn thema was Oud en Nu. Ik ben geboren in Leiden, woonde tot mijn negentiende in Oegstgeest, maar verhuisde naar Amsterdam toen ik ging studeren. Tien jaar geleden keerde ik terug naar mijn geboortestad. Een jaar lang ging ik op zoek naar mijn eigen verleden en dat van mijn stad. De foto’s en verhalen die dat opleverden stonden wekelijks in het Leidsch Dagblad, en zijn nu uitgegeven in een mooi gebonden boek. Een onafgebroken reeks nostalgische, soms ontroerende, en soms grappige vertellingen en beelden van gewone en bijzondere mensen en plekken die fascinatie of herinneringen bij mij opriepen.
Genomineerd International Photofestival Leiden - 2017
Mohammed (3 jaar) uit Syrië
Genomineerd met de serie portretten van vluchtelingkinderen in Leiden